Οφείλω να ομολογήσω πως είχα ξεχάσει εντελώς την ύπαρξη και κατ επέκταση την συμμετοχή μου στο Challenge που διοργανώνει πολλοστή φορά το So much reading, αλλά ευτυχώς το υπέροχο Zizeloni με τις αναρτήσεις του μου το θύμησε, αν και καθυστερημένα. Κάλιο αργά πάρα ποτέ όμως, για αυτό στη σημερινή ανάρτηση θα σας παρουσιάσω τις πρώτες 13 από τις 26 κατηγορίες που συμμετείχα. Φέτος, αν και στραβάδι, τα κατάφερα αρκετά καλά και θα το καταλάβετε και εσείς παρακάτω, καθώς πολλές κατηγορίες τις έχω διπλές, τριπλές, πενταπλές και πάει λέγοντας!
1. Ένα βιβλίο τρόμου
Έχω παραδεχτεί δεκάδες φορές πως ο τρόμος είναι το λιγότερο αγαπημένο μου λογοτεχνικό είδος. Αντίστοιχα, σαν φιλοσοφία και αισθητική δεν με ελκύει και στις άλλες τέχνες, για αυτό φέτος κατέβαλα μια παραπάνω προσπάθεια να τον προσεγγίσω και τον εξετάσω κάπως καλύτερα. Διάλεξα δύο από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου τον Barker και τον King με ηχηρά έργα του αντίστοιχα: το Καταραμένο Παιχνίδι, το Αυτό και την Λάμψη.
2. Ένα βιβλίο διηγημάτων
Παρόλο που διάβασα αρκετές συλλογές διηγημάτων, όπως την Τραμπάλα του Χρήστου Γκέζου και το Έχοντας σώας τας φρένας και άλλες τρελές ιστορίες του υπέροχου Αργύρη Χιόνη, δεν έχω καταφέρει ακόμα να γράψω κάποια ολοκληρωμένη κριτική. Για αυτό θα παραθέσω δύο από τα αγαπημένα μου βιβλία για φέτος, τα Διηγήματα του Στρατή Τσίρκα και το Διαβατήριο του Αντώνη Σαμαράκη.
3. Ένα βιβλίο graphic novel
Σε αυτή την κατηγορία επαναπαύθηκα, η αλήθεια είναι, εκτός αν μετράει ο Αρκάς στον οποίο επιστρέφω σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση. Και οι δύο γραφικές νουβέλες που διάβασα φέτος κατέχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου με πρώτη και καλύτερη το Daytripper που με έκανε να κλαίω σαν μικρό παιδί και με τον Γλύπτη που μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση.
4. Ένα αστυνομικό βιβλίο
Φέτος είχε την τιμητική του ο Γιάννης Μαρής, καθώς λόγω του αφιερώματος που κάναμε στις αρχές του έτους, ξαναδιάβασα πολλά από τα έργα του και μπορώ να πω ότι τα ευχαριστήθηκα όσο και την πρώτη φορά. Διάβασα τον τελευταίο μου Νέσμπο πέρυσι τέτοια εποχή, αλλά επειδή δεν μπορούσα να κρατηθώ μακρυά από την σκανδιναβική λογοτεχνία ενέδωσα σε κάποια μυθιστορήματα της Lackberg, από τα οποία τα Οικογενειακά Μυστικά ήταν το αγαπημένο μου. Τελευταία αφήνω τον Δαιμόνιο Βάκχο που μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και την Νεκρή Γραμμή που με εντυπωσίασε και θα σας την συστήσω σε μια επόμενη ανάρτηση.
5. Νουβέλα
Η νουβέλα ουσιαστικά είναι λίγο μεγαλύτερη από διήγημα και λίγο μικρότερη από μυθιστόρημα. Κάνοντας μια πιο προσεκτική έρευνα βρήκα ότι οι όχι και τόσο αγαπημένοι Δουβλινέζοι του Τζόυς είναι ανάμεσα στη λίστα των αναγνωρισμένων έργων του είδος καθώς και ο Φύλακας στη σίκαλη που μιλήσαμε σε προηγούμενη ανάρτηση. Με βάση την έκτασή του φαντάζομαι ότι και οι Έξι νύχτες στην Ακρόπολη μπορούν να χαρακτηριστούν ως νουβέλα, οπότε θα μπουν και αυτές στη λίστα!
6. Ένα βιβλίο με λιγότερο από 150 σελίδες
Νομίζω ότι το μεγαλύτερο μέρος των βιβλίων που διάβασα ανήκουν στην κατηγορία φτερού. Μια κατηγορία μάλλον δύσκολη, γιατί ο αριθμός των σελίδων είναι αρκετός για να σου δώσουν μια πρώτη ιδέα, αλλά όχι και να σε χορτάσουν. Ή τέλος πάντων έτσι το βλέπω εγώ! Μερικά από αυτά τα φυλλάδια, όπως τα αποκαλώ χαιδευτικά, ήταν το Μάτι του Ναμπόκοβ, οι Χωρίες Χώρων του Περέκ, τα Όντα και Μη όντα του Αργύρη Χιόνη και για λίίίγο χάνει τον περιορισμό η εμβληματική Γραμμή του Ορίζοντος του Χρήστου Βακαλόπουλου (αλλά επειδή κάνω ότι γουστάρω στο μπλογκ μου θα μπει και αυτή θέλοντας και μη!).
7. Ένα βιβλίο με περισσότερο από 600 σελίδες
Γνωστά και ως τούβλα που επίσης τίμησα φέτος! Παρότι είναι Δευτέρα και βράδυ -ειλικρινά δεν ξέρω τι είναι χειρότερο- αποφάσισα να κάνω ένα κόπο παραπάνω και να σας τα παρουσιάσω με φθίνουσα σειρά. Το Αυτό (1039), Οι Αιρετικοί (800), η Ονειροπαγίδα (799), Ο Χάρι Πότερ και το Τάγμα του Φοίνικα (784), το Confiteor (736), η Λέσχη των Αθεράπευτα Αισιόδοξων (709), Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά (685), Το Όνομα του Ρόδου (667) και ο Χάρι Πότερ και το Κύπελλο της Φωτιάς (656). Στη λίστα αναμένεται να προστεθεί και η Καρδερίνα της Ταρτ με 999 σελίδες, αλλά ακόμα μου μένουν δύο κεφάλαια για να την ολοκληρώσω, οπότε δεν μετράει που λέγαμε και μικρά!
8. Ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 2016
Επειδή δεν θέλω να επαναλάβω πολλά από τα βιβλία που ανέφερα πιο πάνω, θα πρωτοτυπήσω αναφέροντας το Μικρό χρονικό τρέλας του Κορτώ και τις 33 στροφές που μετράνε μόλις μερικούς μήνες στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Και τα δύο μικρά και αγαπημένα!
9. Βιβλίο που διαδραματίζεται σε νησί
Και κάπου εδώ συνειδητοποιώ οτι ενώ είμαι από νησί και έχω ζήσει χρόνια από την ζωή μου δίπλα στη θάλασσα δεν έχω γράψει για κανένα από τα θαλλασοπνιγμένα βιβλία που έχω αγγίξει στο μπλογκ. Θα αναφέρω λοιπόν μονάχα τίτλους, αλλά δεν υπόσχομαι σε τίποτα περισσότερο. Η Μεγάλη Χίμαιρα του Καραγάτση, ένα από τα ομορφότερα βιβλία της ελληνικής γραμματείας και η Μικρά Αγγλία της Καρυστιάνη με την εξαιρετική κινηματογραφική μεταφορά από τον σύζυγο της συγγραφέας Παντελή Βούλγαρη.
10. Βιβλίο σειράς τριών ή περισσότερων βιβλίων
Εδώ η απάντηση είναι μια και μοναδική: Ο Χάρι Πότερ! Πέρασα δύο μήνες διαβάζοντας όλα τα βιβλία της σειράς και ακόμα δεν έχω αξιωθεί να καταφέρω να δω όλες τις ταινίες. Του χρόνου πάλι!
11. Κάπου που θα ήθελα να ταξιδέψω
Μέτα από ένα χρόνο και κάτι μήνες παρέα είναι αδιανόητο να μην ξέρετε αυτή την απάντηση. Κούβα, Κούβα και ξανά Κούβα. Θα φροντίσω το ’17 να διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία του Παδούρα και του Πέδρο Χουαν που έχω αδιάβαστα, αλλά μέχρι τότε πρέπει να αρκεστείτε στην Βρόμικη Τριλογία, τους Αιρετικούς και στον Άνθρωπο που αγαπούσε τα σκυλιά!
12. Ένα βιβλίο που εκδόθηκε πριν το 1850
Και ναι, κυρίες και κύριοι, ίσως η μοναδική κατηγορία που τιμάει το ένα του τίτλου. Δυστυχώς φέτος δεν κατάφερα να διαβάσω κανένα από τα κλασσικά που ήθελα εκτός από τον Παίχτη του Ντοστογιέφσκι (ο οποίος είναι εκτός κατηγορίας για μερικά χρόνια) και την πολυηαγαπημένη από παλιά Τζέιν Έιρ, που ευτυχώς είναι εντός ορίων. Η Τζέιν γεννήθηκε το 1847 και δεν πέθανε ποτέ!
13. Ένα βιβλίο με μία λέξη στον τίτλο
Εδώ και ώρα προσπαθώ να μην ξεπεράσω τις 1000 λέξεις στην εν λόγω ανάρτηση, για αυτό θα κλείσω με αυτή την κατηγορία αναφέροντας μονάχα δύο λέξεις: Ουρλιαχτό και Λεβιάθαν!
style rive gauche 