Το ποίημα της εβδομάδας

Μόνο η αγγλική ποίηση τελικά μπορεί να δροσίσει τα κυριακάτικα μεσημέρια του Ιουνίου. Παρακάτω θα διαβάσετε ένα ποίημα του Brian Patten σε μετάφραση του Χάρη Βλαβιανού για την Ανθολογία ερωτικής ποίησης (εκδόσεις Πατάκη, 2013).

Χορεύοντας στο σκοτάδι του Karl Ove Knausgård

Η επιστροφή στα βιβλία του Καρλ Ούβε Κνάουσγκορντ είναι σαν την επιστροφή στο πατρικό, άβολη και ταυτόχρονα απολαυστική. Μετά τον χλιαρό, κατά την γνώμη μου, τρίτο τόμο, ήρθε η σειρά του Χορεύοντας στο σκοτάδι. Σε αυτό το βιβλίο ο Ούβε επιστρέφει δυναμικά στις προηγούμενες δόξες του περιγράφοντας την χρονιά που πέρασε σε ένα ψαροχώρι στη Βόρεια Νορβηγία. Ήταν δεκαοχτώ χρονών, είχε αναλάβει τον ρόλο του δασκάλου σε ένα ολιγοθέσιο σχολείο και το αίμα του έβραζε. Με τον αφοπλιστικά ειλικρινή τρόπο του, ο φλύαρος Νορβηγός περιγράφει την μετάβασή του στην ενήλικη ζωή και τις πρώτες ερωτικές του αποτυχίες.

Μια κινητή γιορτή του Έρνεστ Χέμινγουεϊ

Το Παρίσι είναι πάντα μια καλή ιδέα και όταν αυτό προβάλλεται από την πένα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, τότε είναι ακόμα καλύτερη. Η Κινητή Γιορτή είναι ακριβώς αυτό που εννοεί ο τίτλος, ένας ασταμάτητος εορτασμός που μεταφέρεται από τις γεμάτες αίθουσες των καφέ στα κοσμικά σαλόνια των καλλιτεχνών τα χρόνια του μεσοπολέμου. Οι μνήμες της νιότης του Χέμινγουεϊ γράφτηκαν πολλά χρόνια μετά, σε μια άλλη χώρα, στην Κούβα, λίγο καιρό πριν εκείνος αυτοκτονήσει. Τελικά είχε δίκιο εξαρχής, έπρεπε να φύγει μακριά από το Παρίσι για να καταφέρει να γράψει για αυτό.

Το ποίημα της εβδομάδας

Δεν είναι (ακόμα) η εποχή των κερασιών, αλλά όταν διαβάσετε την ομότιτλη ποιητική συλλογή του Γιώργου Δομιανού θα γίνει. Να ορίστε και τα πειστήρια, μικρά άνθη κερασιάς πέφτουν στο μπαλκόνι σας διαβάζοντας το παρακάτω ποίημα.

Κρύο χώμα του Adrian McKinty

Είμαι από αυτούς τους αχαρακτήριστους που αν δεν μπει κατακαλόκαιρο δεν πιάνουν αστυνομικό στα χέρια τους. Η τύχη όμως τα ‘φερε, ή μάλλον καλύτερα η κακοκαιρία, και αποκλείστηκα στο νησί με το Κρύο Χώμα του Adrian McKinty. Οι σελίδες γυρνούσαν σαν να τις έπαιρνε ο αέρας και εγώ δεν βλέπω την ώρα να προχωρήσω στην επόμενη υπόθεση του αστυνόμου Σον Ντάφι. Μέχρι τότε βέβαια ας πούμε δυο λόγια για το αυτό εδώ το διαμαντάκι, το πρώτο της σειράς.

Το ποίημα της εβδομάδας

Ένας αιώνας έχει περάσει από τον θάνατό του και ακόμα το ασίγαστο πνεύμα του τροφοδοτεί την φωτιά της τέχνης. Ο Γκιγιώμ Απολλιναίρ είχε την τύχη να γεννηθεί στην αυγή της αλλαγής του σύγχρονου κόσμου, να κάνει παρέα με τους μετέπειτα καλλιτεχνικούς θρύλους της εποχής και να επηρεάσει με την ζωή και το έργο του την γαλλική και παγκόσμια λογοτεχνία. Παρά τις τόσες προσφορές του, από το βάπτισμα του σουρεαλισμού μέχρι και την εισαγωγή της ποιητικής τεχνικής των calligrammes, έχω την εντύπωση πως το όνομά του, και σαφώς το έργο του, δεν χαίρει του σεβασμού που του αξίζει. Είναι κομμάτι παραγνωρισμένος στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό χωρίς κανένα απολύτως λόγο. Τα έργα του, ακόμα και στις μέρες μας, παραμένουν τόσο τρομακτικά πρωτοποριακά που άλλη πένα δεν τα έχει φτάσει. Διαβάστε και θαυμάστε.

Η γάτα μου η Γιουγκοσλαβία του Παϊτίμ Στάτοβτσι

Με μια κουστουμαρισμένη γάτα στο εξώφυλλο και τον σουρεαλιστικό τίτλο Η γάτα μου η Γιουγκοσλαβία, το παρθενικό συγγραφικό πόνημα του Παϊτίμ Στάτοβτσι υπόσχεται πολλά και καταφέρνει ακόμα περισσότερα. Τα Βαλκάνια, έστω και ως σημείο αναφοράς, ζωντανεύουν από το νέο συγγραφικό αίμα. Τα παιδιά εκείνα που έφυγαν μακριά τους για μια καλύτερη ζωή, επιστρέφουν με όπλο την πένα για να απελευθερώσουν τα φαντάσματα των γονιών τους.

Το ποίημα της εβδομάδας

Πριν από μερικές εβδομάδες έπεσε στα χέρια μου η ποιητική συλλογή της Έρσης Σωτηροπούλου, Άνρωπος στη θάλασσα, και από τότε επιστρέφω τακτικά θαυμάζοντας ξανά και ξανά την πλούσια αν και λιτή γραφή της. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη και είναι με βεβαιότητα ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ποιητικά πονήματα των τελευταίων μηνών. Δια λόγου το αληθές:

Τρεις ταινίες για τον Ιανουάριο

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, όπως θα έπρεπε, ο κανονικός τίτλος αυτής της ανάρτησης θα πρέπει να ήταν τρεις σχεδόν μέτριες ταινίες για τον Ιανουάριο και μια έκπληξη. Επειδή όμως το σχεδόν από το μέτριο απέχει μια αιωνιότητα, αποφάσισα να μιλήσω για όσες ταινίες παρακολούθησα αυτόν τον μήνα και να αφήσω τις περαιτέρω εντυπώσεις σε σας. Εξάλλου ο καθένας έχει την δική του ματιά, έτσι δεν είναι;

Το ποίημα της εβδομάδας

Μικρή ανθολογία με μεγάλη αξία, έτσι μόνο μπορείς να χαρακτηρίσεις τις Παρασπουδές στην Γαλλική Ποίηση. Το πολύτιμο αυτό βιβλιαράκι περιέχει ποιήματα δώδεκα γάλλων ποιητών, παλαιότερων και σύγχρονων, σε μετάφραση του Γιάννη Λειβαδά και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bibliothèque.