Πρέπει να μιλήσουμε για τον BoJack Horseman

Έφτασε η ώρα. Λίγο πριν ξεκινήσει ο πέμπτος κύκλος του BoJack Horseman αποφάσισα να κάνω έναν τελικό απολογισμό και με το χέρι στην καρδιά να μιλήσω για την καλύτερη σειρά που είδα ποτέ. Καλά διαβάσατε, ένα animation με πρωταγωνιστή ένα αλκοολικό άλογο είναι ότι καλύτερο έχω δει και εγγυώμαι ότι θα είναι ότι καλύτερο θα δείτε και εσείς. Δεν κάνω πλάκα!

Ο BoJack Horseman, ή αλλιώς ο αλογομούρης όπως συνηθίζει να τον φωνάζει ο πατέρας μου, είναι ένας ξεπεσμένος τηλεοπτικός αστέρας της δεκαετίας του ’90, ο οποίος είκοσι χρόνια μετά την μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του βγαίνει ξανά στην επιφάνεια του μιντιακού ενδιαφέροντος. Μοχαχικός, απογοητευμένος από τον κόσμο και τον εαυτό του, αφήνει τον χρόνο να περνάει ανάμεσα σε άδεια μπουκάλια και λιγοστές κουβέντες που ανταλλάσσει με τον κατα λάθος συγκάτοικό του, Todd. Όσο όμως αποτυχημένος και αν νιώθει εκείνος, περιτριγυρίζεται από άτομα που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα τον βοηθήσουν να σηκωθεί ξανά στα πόδια του. Τουλάχιστον μέχρι να ξαναπέσει.

Εκ πρώτης όψεως οι ομοιότητες με το Californication είναι πολλές. Ο BoJack, όπως και ο Moody, είναι απόκληροι του λαμπρού παρελθόντος τους, δεν είναι όμως ξοφλημένοι, βρίσκονται απλά σε μια συναισθηματική άρνηση. Και οι δύο πρωταγωνιστές έχουν πολλά σκαμπανεβάσματα, είναι τοξικοί για τους οικείους τους και πληγώνουν αυτούς που αγαπούν. Η περίπτωση του BoJack όμως διαφέρει στα σημεία και είναι ουσιαστικά πολύ ανώτερη από αυτή του Moody. Sorry, not sorry, my beloved Californication.

Ο δημιουργός της σειράς, Raphael Bob-Waksberg, τον οποίον θα συναντήσουμε και στη Lego Movie 2: The Second Part, έφτιαξε ένα τηλεοπτικό θαύμα. Γκροτέσκα πολύχρωμη αισθητική, καλογραμμένοι χαρακτήρες, ενδιαφέρον μουσικό ντύσιμο και mindblow παιχνίδια με τον χωροχρόνο, όλα είναι στην εντέλεια με το κυριότερο συστατικό να ξεχωρίζει από χιλιόμετρα: ο κόσμος του Horseman δεν αποτελείται μονάχα από ανθρώπους, αλλά από όλα τα μέλη της πανίδας. Μου αρέσει που ο Waksberg παίζει με τα χαρακτηριστικά του καθενός και δεν είναι λίγες οι φορές που μέσω της σειράς τα χώνει στο ανθρώπινο είδος για την εγωιστική συμπεριφορά του.

Το animation έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι παιδική υπόθεση. Με τον BoJack όμως αυτή η υπόνοια έγινε βεβαιότητα. Πρέπει να είσαι μεγάλο παιδί για να καταλάβεις τι θέλει να πει ο ποιητής και να έχεις γερό στομάχι για να κατανοήσεις και να συμπονέσεις τον ξεροκέφαλο σαλταδόρο. Δεν είναι μια σειρά που θα αρέσει σε όλους, αν και το ελπίζω, είναι όμως μια σειρά που θα δώσει από κάτι σε όποιον κάτσει να την παρακολουθήσει.

Ενημερωτικά να αναφέρω πως οι δύο πρώτοι κύκλοι είχαν καλές και κακές στιγμές. Από τον τρίτο κύκλο και μετά, όταν μπαίνουν στο σκηνικό ενεργά και οι υπόλοιποι χαρακτήρες, η σειρά απογειώνεται. Δεν σου φτάνουν τα εικοσιπέντε λεπτά του κάθε επεισοδίου. Ευτυχώς αύριο ξεκινά ο πέμπτος κύκλος και τα στερητικά θα καταλαγιάσουν για λίγο. Όσοι από εσάς σκέφτεστε να την ξεκινήσετε πάντως, μην το καθυστερείτε άλλο. O BoJack είναι είναι ό,τι καλύτερο μπορείτε να βρείτε εκεί έξω.

 σοδίου. Ευτυχώς αύριο ξεκινά ο πέμπτος κύκλος και να στερητικά δεν θα είναι τόσο έντονα. Για όσους ακόμα σκέφτονται να την ξεκινήσουν, δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Εσείς χάνετε!