Δεν είναι απαραίτητο όλα τα τέλη να χαρακτηρίζονται ως όμορφα ή άσχημα. Είναι, όμως, απαραίτητο να έχουν όλα ένα τέλος. Και αυτό είναι φιλοσοφικά αυταπόδεικτο!
O Julian Barnes είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους βρετανούς συγγραφείς. Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αγγλία, έδειξε τα συγγραφικά του ταλέντα από μικρή ηλικία. Απόδειξη της αξίας του ως συγγραφέας είναι οι τέσσερις υποψηφιότητες βιβλίων του για το βραβείο Man Booker, το οποίο τελικά κέρδισε με την τέταρτη συμμετοχή του μερικά χρόνια πριν, το Ένα κάποιο τέλος. Αν με ρωτάτε βέβαια, αυτό το Τέλος δεν κέρδισε μόνο το Booker 2011, αλλά και το βραβείο της καρδιάς μου!
Ο Τόνι, συνταξιούχος ετών 63, κάνει σταδιακά τον απολογισμό της ζωής του. Συμπαθητική εφηβεία, ελάχιστα συναρπαστικά νεανικά χρόνια, μάλλον συνηθισμένη αλλά σίγουρα γεμάτη ενήλικη ζωή. Το ενδιαφέρον όμως, δεν βρίσκεται τόσο στη ζωή του πρωταγωνιστή, όσο στον τρόπο που ο ίδιος προσπαθεί να αναλύσει τις ζωές των άλλων, όσων πέρασαν από το δίπλα του. Πιο συγκεκριμένα, ένα περιστατικό της πρώιμης νιότης του θα τον σημαδέψει χωρίς να το καταλάβει και θα αναζητήσει τις συνιστώσες και τις επιπτώσεις του πολύ αργότερα, όταν και ο ίδιος θα είναι σε θέση να τις πάρει χαμπάρι.
Το Ένα κάποιο τέλος είναι πολύ παραπάνω από ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Οι 230 σελίδες του, γεμάτες με σκέψεις γύρω από την ζωή, τον θάνατο, την μνήμη και το χρόνο, είναι ένα μικρό εγχειρίδιο φιλοσοφίας. Όπως όλα τα μεταφράσματα, θα περίμενε κανείς να έχει αυτόν τον επίπεδο και άτονο λόγο, όμως ακόμα και σε αυτό το σημείο το έργο του Barnes διαφέρει. Η μετάφραση είναι ένα έργο τέχνης, δοσμένη με τέτοιο τρόπο που νομίζεις ότι γράφτηκε απευθείας στην ελληνική. Ενώ, η υπόθεση και ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας μας την παρουσιάζει ωθεί τον αναγνώστη να κάνει και εκείνος τον δικό του απολογισμό γυρνώντας τις σελίδες. Εξάλλου, μέσα από τις ιστορίες των άλλων δεν αξιολογούμε και την δικιάς μας;!
Αν μπορούσα να εκφράσω μονάχο δύο λόγια για αυτό το βιβλίο, θα σας έλεγα πως άνοιξε τον δρόμο και για την δικιά μου αυτογνωσία…
style rive gauche 
Πολύ ωραία κι ενθουσιώδης παρουσίαση!! Θα το χω υπόψην!! Φιλιά πολλά και καλό σ/κ φίλη!!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καλό μας Σαββατοκύριακο!!!!Σε ευχαριστώ πολύ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μου ειχε αρεσει αλλα μεχρι εκει,δεν μπορω να πω οτι ενιωσα δυνατα συναισθηματα για κατι μεσα στο βιβλιο.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
εγώ το λάτρεψα, πάλι! ειδικα η αρχη του με απορρόφησε για τα καλά!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ααααα η χαρα των διαφορετικων απόψεων!Πολυ χαιρομαι που σου αρεσε,για εμε το τελος ηταν πολυ καλο!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Εγώ το τέλος δεν το χάρηκα τόσο πολύ. Το βρήκα πάρα πολύ απότομο! Όντως, η χαρά των διαφορετικών απόψεων 😛
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Αχα ναι!Αντε μετα απο δυο εβδομάδες τελειωσα το ‘Το άρωμα του ονειρου’ του Τομ Ρομπινς!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πόσο το αγάπησα αυτό το βιβλίο! Περιμένω πως και πως την κριτική σου!
Άσε, σήμερα βρήκα στα βιβλία του πατέρα μου τα 5 Πέπλα του Ρόμπινς σε έκδοση του 91 και δεν βλέπω την ώρα να το ξεκινήσω!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Αχαχαχα αυτα ειναι και τούβλα!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Πολύ ενδιαφέρον ακούγεται και πολύ ωραία το ανέλυσες! Η υπόθεση που περιγράφεις μου θύμισε κάποια βιβλία του Φίλιπ Ροθ. Θα το ‘χω υπόψιν λοιπόν 😉
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Ροθ δεν έχω διαβάσει ακόμα, αλλά θα μέσα στον επόμενο χρόνο θα διαβάσω σίγουρα κάτι δικό του!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Παράθεμα: Τα τρία επίπεδα της ζωής του Julian Barnes | style rive gauche
Παράθεμα: Suddenly and out of nowhere | style rive gauche
Παράθεμα: Αυτές που περιμένω! | style rive gauche
Παράθεμα: Η μοναδική ιστορία του Julian Barnes | style rive gauche