Σφαιρικά Κάτοπτρα, Επίπεδοι Φόνοι του Τεύκρου Μιχαηλίδη

Να ευχαριστήσω τις γλυκύτατες δεσποινίδες του Style Rive Gauche για την πρόσκλησή τους να γράψω κάτι για το ιστολόγιο. Μια και φέτος το καλοκαίρι έχει πάει πολύ καλά αναγνωστικά θα σας παρουσιάσω το τελευταίο βιβλίο που ολοκλήρωσα που είναι το “Σφαιρικά Κάτοπτρα, Επίπεδοι Φόνοι” του Τεύκρου Μιχαηλίδη. Είναι το πιο πρόσφατο βιβλίο του συγγραφέα, ο οποίος είναι εδώ και καιρό από τους αγαπημένους μου και χαίρομαι που έχω καταφέρει να διαβάσω όλα τα βιβλία που έχει γράψει. Ο Τεύκρος Μιχαηλίδης είναι μαθηματικός και τα διδάσκει με επιτυχία πολλά χρόνια ενώ είναι γνωστός για τις δράσεις του για τη διάδοση των μαθηματικών. Τα βιβλία του έχουν πάντα και τα μαθηματικά μέσα τους άλλοτε στο προσκήνιο άλλοτε στο παρασκήνιο. Μην τρομάζετε, όμως, όσοι δεν τα συμπαθείτε. Οι μαθηματικές έννοιες εντάσσονται αρμονικά στην πλοκή και την εξέλιξη του βιβλίου και παρουσιάζονται με τρόπο εύπεπτο και απλό. Θα έλεγα μάλιστα ότι ιδίως αν δεν τρέφετε συμπάθεια στα μαθηματικά θα πρέπει να διαβάσετε τα βιβλία του!

Το συγκεκριμένο βιβλίο κινείται στα πλαίσια του ιστορικού αστυνομικού μυθιστορήματος και εξελίσσεται στην Κύπρο σε δυο πολύ ενδιαφέρουσες, κατ’εμέ, ιστορικές περιόδους, την εποχή των σταυροφοριών και την μεταπολεμική εποχή όταν η Κύπρος ήταν ακόμα μέρος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Κοινό σημείο που ενώνει τις δυο ιστορίες που εξελίσσονται παράλληλα ένα χειρόγραφο που γράφεται στο μεσαίωνα και απασχολεί στη σύγχρονη εποχή. Και στις δύο χρονικές περιόδους υπάρχει από ένας φόνος που οι χαρακτήρες προσπαθούν να εξιχνιάσουν και είναι το κεντρικό σημείο της πλοκής. Μην περιμένετε το βάθος της πλοκής που έχουν τα μεγαλύτερα σε έκταση αστυνομικά αλλά είναι αρκετά ικανοποιητική με αρκετούς υπόπτους για να υπάρχει αγωνία μέχρι το τέλος.

Παράλληλα μέσα από τις σελίδες του βιβλίου περνούν τόσο ιστορικά όσο και φανταστικά πρόσωπα αλλά κυρίως μια πληθώρα ιστορικών στοιχείων για καθεμιά ιστορική περίοδο που μας δίνουν το κοινωνικό, πολιτικό αλλά και επιστημονικό υπόβαθρο. Τα μαθηματικά παρόντα βέβαια αλλά πολύ λιγότερο σε σχέση με άλλα βιβλία του συγγραφέα.

Οι κεντρικοί ήρωες καταφέρνουν να είναι συμπαθείς στον αναγνώστη και έχουν μια ευγένεια θα έλεγα στο χαρακτήρα τους. Το τέλος ικανοποιητικό, θυμίζει λίγο στο στυλ Πουαρό, ίσως έρχεται λίγο γρήγορα αλλά αναγκαστικά λόγω της έκτασης του βιβλίου.

Γενικά ήταν ένα πολύ ευχάριστο βιβλίο, το οποίο και λόγω της ωραίας γραφής του συγγραφέα κυλάει πολύ ομαλά. Το προτείνω σε όλους σας βέβαια και ιδίως σε όσους αρέσουν τα αστυνομικά και τα ιστορικά μυθιστορήματα (αυτά που σέβονται την ιστορία δηλαδή) ενώ αποτελεί καλή επιλογή και για όσους θέλουν μια εισαγωγή σε κάποιο από αυτά τα είδη.
Περιμένω τα σχόλιά σας!