Άχρωμη Ρουτίνα

Στο ποίημα της εβδομάδας θα αναδημοσιεύσουμε ένα ποίημα μιας κοπέλας ταλαντούχας και πολύ αγαπημένης. Πρόσφατα έγινε και εκείνη μέλος της μπλογκόσφαιρας και είμαι στην ευχάριστη θέση να σας την συστήσω, για όσους φυσικά δεν την έχουν γνωρίσει ακόμα. Είναι η Angie και το ποιήμα της Άχρωμη Ρουτίνα!

Άχρωμη Ρουτίνα

Προσπαθώ να καλύψω
τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια μου
μα απλώνονται σε όλο μου το πρόσωπο.
Μου δημιουργούν σκοτοδίνη
και πέφτω σε ένα κενό
που δεν ακούγεται η φωνή μου.
Αφουγκράζομαι τη σιωπή
και κουλουριάζομαι
να κρυφτώ από τους εφιάλτες που με σκέπασαν.
Δεν ξέρω πώς να τους διώξω πια.
Οι εφιάλτες είναι η καθημερινότητά μου.
Μια ζωή σε ταχύτατους ρυθμούς
Και μια σειρά υποχρεώσεις να περιμένουν.
Έρχομαι αντιμέτωπη με τον ρεαλισμό της ρουτίνας μου μαζί με ένα σωρό χτυπήματα.
Και όλα έρχονται σε αντίθεση με την υπερρεαλιστική μου κατασκευή.
Με κερδίζουν μα δε θέλω να με χάσω.

Θέλω να βρω τα χρώματα να ξαναβάψω το μαύρο
ή έστω να το ξεθωριάσω.