Το όνομα του Ρόδου του Έκο

Το Όνομα του Ρόδου του Ουμπέρτο Έκο παρέμενε αφημένο για πολύ καιρό στην οικογενειακή βιβλιοθήκη, για την ακρίβεια είκοσι τρία ολόκληρα χρόνια. Όπως καταλαβαίνεται, η αγάπη μου για οτιδήποτε μεγαλύτερο της ηλικίας μου, καθώς και ο πρόσφατος χαμός του συγγραφέα (για τον οποίο η Φωτεινή μας μιλάει εδώ), ήταν τα κατάλληλα επιχειρήματα για να διαβάσω επιτέλους αυτό το λογοτεχνικό μύθο.

Η υπόθεση είναι κάτι παραπάνω από γνωστή. Ο Άντσο, ένας μεγάλος σε ηλικία μοναχός, καταγράφει μια περιπέτεια που βίωσε όταν ήταν ακόμα νεαρός δόκιμος στα μέσα του 14ου αιώνα. Στην περιπέτεια αυτή, βασικός σύντροφος και δάσκαλος του ήταν ο αδελφός Γουλιέλμος. Οι δύο τους θα βρεθούν σε ένα ιταλικό μοναστήρι Βενεδικτίνων για να παραστούν σε μια ιερατική συνάντηση. Εκεί, ήδη πριν από την έλευση των μοναχών, έχουν αρχίσει να σημειώνονται περίεργα περιστατικά και ο Ηγούμενος ζητά από τον αδελφό Γουλιέλμο, ως ουδέτερο στα εκ των έσω θέματα και σπουδαγμένο άνθρωπο, να τον βοηθήσει να λύσει την υπόθεση θανάτου ενός μοναχού. Να μην σας τα πολυλογώ: φόνοι, ίντριγκες, έρωτες, κυνήγι αιρετικών, θρησκευτικές ιστορίες, όλα περνάνε από τις 700 περίπου σελίδες του Ρόδου.

Στηριζόμενο πάνω σε μία καλοδουλεμένη ιστορία μυστηρίου και δομημένο με αρκετά πραγματικά ιστορικά στοιχεία και πρόσωπα, το Ρόδο αποτελεί ταυτόχρονα ιστορικό και φιλοσοφικό ανάγνωσμα. Μαζί με το λογοτεχνικό πλαίσιο του έργου, ο Έκο εκθέτει και ένα μεγάλο μέρος της ακαδημαϊκής του εργασίας σε σχέση με τον Σχολαστικισμό, το φιλοσοφικό ρεύμα που αποσκοπούσε στη συμφιλίωση της αρχαίας κλασσικής φιλοσοφίας με την μεσαιωνική θεολογία (ναι, τότε που η Ιερά Εξέταση εκτός από βιβλία έκαιγε και ανθρώπους).

Το βιβλίο είναι σίγουρα κορυφαίο στο είδος του, όμως απευθύνεται καθαρά σε έμπειρους αναγνώστες. Οι μεγάλες και συχνά (ας με συγχωρέσει ο θεός της ανάγνωσης) βαρετές περιγραφές και τα πολλά συμπυκνωμένα στοιχεία δεν είναι για μάτια που ξεκινάνε τώρα το ταξίδι στη λογοτεχνία. Δεν ξέρω και εγώ πόσες φορές μπήκα στον πειρασμό να πηδήξω μία παράγραφο (ή και μια ολόκληρη σελίδα) και επαινώ τον εαυτό μου δεν το έκανα. Στο τέλος ανταμείφτηκα με την καταπληκτική σκηνή της βιβλιοθήκης!

Καλό Σαββατοκύριακο και ακόμα πιο καλές αναγνώσεις!