Η συμφωνία των Ονείρων

Έχοντας περάσει την πρώτη σκόπελο του Proficiency, επιστρέφω για να σας μιλήσω για ένα αγαπημένο βιβλίο που διάβασα πρόσφατα, την «Συμφωνία των ονείρων» του Νίκου Θέμελη.

Ο Νίκος Θέμελης είναι ένας από τους πιο πολυδιαβασμένους συγγραφείς των τελευταίων ετών. Τα έργα του είναι λίγα αριθμητικά, αλλά αυτό δικαιολογείται από το γεγονός ότι εμφανίστηκε στο λογοτεχνικό χώρο μόλις το 1998. Ενώ στους περισσότερους είναι γνωστός από την πολιτική του δράση, οφείλω να ομολογήσω ότι εγώ τον γνώρισα αποκλειστικά ως συγγραφέα, όταν μια καθηγήτρια μου χάρισε ένα βιβλίο του. Δυστυχώς, το έργο και η ζωή του κόπηκαν απότομα το 2011, μετά από μακροχρόνια πάλη με την επάρατη νόσο. 

Η συμφωνία των ονείρων είναι το εκδοτικό κύκνειο άσμα του συγγραφέα και αποτελεί χαρακτηριστικό έργο της δουλείας και της γραφής του. Πρόκειται για ένα μικρό κοσμογράφημα μιας μεσοαστικής οικογένειας Γιαννιωτών μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Η αφήγηση ξεκινάει στα ταραγμένα χρόνια του Εμφυλίου και ξεδιπλώνεται τμηματικά μέχρι τις αρχές τις δεκαετίας του ’90 μέσα από τις ιστορίες των μελλών της. Σελίδα την σελίδα μαθαίνουμε για την ζωή, τα ήθη της εποχής και τον διχασμό, πολιτικό και ηθικό. 

Η γραφή του Θέμελη είναι από μόνη της ονειρική. Καταφέρνει να παρουσιάσει ένα τόσο σκοτεινό ιστορικά σημείο της Ελλάδας σχεδόν αναίμακτα. Η πλοκή και οι χαρακτήρες του έργου είναι άκρως ρεαλιστικοί, ενώ υπάρχουν και κάποια σουρεαλιστικά ψήγματα σε κάποια σημεία του βιβλίου. Ένα αρνητικό που βρήκα στο βιβλίο, για να μην λέμε μόνο τα καλά, είναι ότι επειδή είναι μικρό σε μέγεθος, δεν εμβαθύνει τόσο στο ιστορικό πλαίσιο της εποχής και στην ψυχογράφηση των πρωταγωνιστών.

Σίγουρα, πρόκειται για ένα όμορφο βιβλίο που μου θύμισε πως είναι να διαβάζεις κάτι αξιόλογο στην ελληνική. Το συστήνω σε όλους, ίσως λίγο παραπάνω σε όλους αναζητούν κομμάτια της περασμένης εκείνης εποχής!